Drzewka Pamięci na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie

Giergielewicz Jerzy

Urodził się 11.01.1925 roku w Sadlnie (woj. wielkopolskie). Wraz z rodziną mieszkał najpierw w pobliskim Radziejowie, a później w Warszawie, gdzie zastała go wojna. Mimo młodego wieku był członkiem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Aresztowany przez gestapo we wrześniu 1942 r. przetrzymywany był na Pawiaku, a następnie do końca wojny więziony w hitlerowskich obozach koncentracyjnych – Majdanek, Flossenburg, Gross-Rosen i Neuengamme.

Po zakończeniu wojny wrócił do Polski i podjął studia medyczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1945–1948), a następnie na nowo utworzonej Akademii Lekarskiej w Szczecinie (potem Pomorska Akademia Medyczna, ob. Pomorski Uniwersytet Medyczny). Dyplom uzyskał w 1952 r. Jeszcze w trakcie studiów podjął pracę w Klinice Neurologicznej swej uczelni (1948–1954), po czym przeniósł się do szczecińskiego Szpitala Kolejowego. Pracował tam do 1982 r., będąc przez szesnaście lat ordynatorem Oddziału Neurologii.

Po przejściu ze względów zdrowotnych na wcześniejszą emeryturę zwrócił się ku dwóm dziedzinom, którymi z pasją oddawał się przez kolejne trzydzieści lat swego długiego życia: fotografii krajoznawczej i ochronie przyrody. Jako fotograf odnosił znaczne sukcesy, co poświadczają zarówno nagrody (medal XXX-lecia Szczecińskiego Towarzystwa Fotograficznego, medal 150 lat Fotografii, tytuł Honorowego Fotografa Krajoznawcy Polski, Nagroda Honorowa im. F. Kremsera, tytuł Członka Honorowego Związku Polskich Fotografików Przyrodniczych), jak i piękne wydawnictwa ze zdjęciami jego autorstwa (Świdwie – rezerwat przyrody, Polskie Parki Narodowe, Tropem orłów Pomorza Zachodniego). Zajmował się też astrofotografią, wykonując zdjęcia nieba i zjawisk astronomicznych skonstruowanym przez siebie teleskopem, który następnie podarował Kołu Naukowemu Astronomów Uniwersytetu Szczecińskiego. Pasja fotograficzna doktora J. Giergielewicza splotła się z jego szerszym zainteresowaniem przyrodą i ekologią. Dziedzinom tym poświęcił liczne artykuły oraz intensywną dwudziestoletnią działalność popularyzatorską w podszczecińskim Rezerwacie Przyrody „Świdwie” – unikatowym w skali europejskiej rezerwacie ptaków wodnych i błotnych.

Niezwykłe koleje życia, różnorodność zainteresowań, w końcu niezwykła otwartość i życzliwość J. Giergielewicza sprawiały, że chętnie dzielił się swą wiedzą i doświadczeniami z innym, zarówno w trakcie różnorodnych spotkań, jak i poprzez słowo pisane (jest także autorem wspomnień z czasów okupacji).

Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, medalem „Gloria Medicinae”. odznaką honorową „Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” oraz Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego i Krzyżem Oświęcimskim.

Zmarł 29 stycznia 2012 roku. Spoczywa na cmentarzu w Drzonkowie k. Zielonej Góry.

„Przez dwadzieścia pięć lat zbierał wytrwale swoje materiały fotograficzne, prezentujące bogactwo przyrodnicze Pomorza Zachodniego, a zwłaszcza rezerwatu <<Świdwie>>. Był też przez ponad dwadzieścia lat znanym i cenionym popularyzatorem Świdwia i prelegentem dla licznych wycieczek odwiedzających stację i rezerwat”. – z wdzięcznością opisywali działalność J. Giergielewicza współpracownicy z podszczecińskiego rezerwatu.