[18.12.1920 Kielce - 17.10.2004 Szczecin] - kompozytor, publicysta.
Kwatera zasłużonych.
Choć twierdził, że jest poznaniakiem z wyboru i przekonań, większość swojego pracowitego życia spędził w Szczecinie. W czasie okupacji, idąc śladem swojego ojca, specjalisty prawa morskiego, studiował konspiracyjnie prawo, jednocześnie grał w podziemnym teatrze. Miłość do muzyki odziedziczona po rodzicach okazała się jednak najsilniejsza. W 1951 r. ukończył studia w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury i rozpoczął pracę z Bydgoską Orkiestrą Radiową. W 1954 r. przyjechał do Szczecina i związał się jako dyrygent i konsultant programowy z Państwową Filharmonią Szczecińską. Nie ograniczał się do dyrygowania. Niepowtarzalny humor i temperament gawędziarza w połączeniu z ogromną wiedzą pchnęły go w kierunku pedagogiki i publicystyki. Kolejne pokolenia szczecinian poznawały tajemnice i piękno muzyki klasycznej dzięki prowadzonym przez niego koncertom szkolnym, audycjom radiowym, prelekcjom oraz felietonom prasowym i książkom o muzyce i muzykach (Na krzywej pięciolinii 1986 r., Takty i nietakty 1994 r., Muzyka i miłość 1999 r.). Popularyzował muzykę, ale także sam komponował. Był twórcą utworów symfonicznych, kameralnych, ilustracji muzycznych do sztuk teatralnych (m.in. do słynnego Wyzwolenia Stanisława Wyspiańskiego wystawionego przez Jana Maciejowskiego), słuchowisk i widowisk telewizyjnych.
Twórcy poświęcają serwis pamięci Marka Kramarza