Groby zasłużonych Szczecinian

MOMOT ADOLF

[22.08.1931 Hamernia-6.04.2005 Szczecin] - prozaik, poeta.

Kwatera 4e-3-1.

W Szczecinie zamieszkał w 1953 r. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu i rozpoczął pracę w szczecińskiej oświacie. Zadebiutował w 1959 r. w tygodniku „Pomorze" wierszami Dzika róża i Jesień. Potem przyszła kolej na tworzenie razem z Tadeuszem Klimowskim i Andrzejem Androchowiczem teatru studenckiego „Skrzat", a z Witem Wilińskim grupy literackiej „Dwie twarze". Jego pierwsza książka Twarze ukazała się w 1962 r. W ciągu kolejnych dwudziestu lat zostały wydane powieści: Tyle słońca, Mrowisko, Zabieg, Nie lubię białych skwarków i zbiór wierszy Korzenie. Opublikowany w 1979 r. Sędzia główny doczekał się adaptacji teatralnej. Można było zobaczyć ją w szczecińskim Teatrze „Krypta". W prasie szczecińskiej i wydawnictwach zbiorowych wielokrotnie były publikowane jego wiersze i proza. Bohaterami większości utworów Adolfa Momota byli mieszkańcy wsi i małych miasteczek.