Groby zasłużonych Szczecinian

PIOTROWSKI WACŁAW

[19.09.1876 Gołańcz - 6.10.1958 Szczecin] -skrzypek, nauczyciel muzyki.

Kwatera 20a-6-2.

Po raz pierwszy przyjechał do Szczecina w roku 1905, by pracować w Szkole Muzycznej. W latach 1907-1919 wykładał w konserwatorium berlińskim. Jako absolwent muzykologii i klasy skrzypiec uczelni w Lipsku i Berlinie, gdzie się także doktoryzował, nie tylko nauczał, lecz także koncertował. W okresie międzywojennym prowadził własne Konserwatorium Wielkopolskie. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, jesienią 1945 r., z inicjatywy Ministerstwa Kultury i Sztuki przyjechał do Szczecina, by zorganizować szkolnictwo muzyczne. Po kilku miesiącach przygotowań, w marcu następnego roku, uruchomił Wojewódzką Szkołę Muzyczną I i II stopnia im. Fryderyka Chopina, w której pod kierunkiem czteroosobowej kadry pedagogicznej rozpoczęło naukę 36 uczniów. Mimo trudnych warunków lokalowych i sprzętowych liczba młodych miłośników muzyki kształcących się pod skrzydłami Wacława Piotrowskiego stale wzrastała - rok szkolny 1945/46 ukończyło ponad 100 uczniów, a następny już 260. Był już wówczas najstarszym dyrektorem szkoły muzycznej w Polsce. Nie ograniczał się jednak do nauczania - był dyrektorem artystycznym Związku Kół Śpiewaczych i Zespołów Instrumentalnych, współorganizatorem Robotniczego Towarzystwa Muzycznego, które dało początek Państwowej Filharmonii w Szczecinie, nie odmawiał udziału w koncertach i akademiach. Szkoła im. Chopina została w 1950 r. upaństwowiona i przemianowana na Państwową Średnią Szkołę Muzyczną, jednak nadal działała pod kierunkiem Wacława Piotrowskiego, aż do czasu jego przejścia na emeryturę w 1953 r. Wacław Piotrowski spoczywa u boku swej żony, pianistki i nauczycielki muzyki, Czesławy Piotrowskiej (1884-1947).