Drzewka Pamięci na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie

Frankiewicz Bogdan

dr Bogdan Frankiewicz (1923–2003)
archiwista, historyk

Urodził się 3.08.1923 roku w Kostrzyniu Wielkopolskim. Dzieciństwo i młodość spędził w Poznaniu, z którym to miastem i zamieszkałą tam rodziną utrzymywał całe życie bardzo bliski kontakt.

Po ukończeniu w 1951 roku filologii romańskiej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Poznańskiego znalazł pracę w Archiwum Państwowym w Szczecinie. Pracował tu czterdzieści lat (1952–1993), z kilkuletnią przerwą, w której kierował Archiwum Państwowym w Stargardzie Szczecińskim. W 1967 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych. Niezwykle czynny zawodowo, zajmował się historią Pomorza, koncentrując się szczególnie na okresie napoleońskim (dzieje szczecińskich hugenotów, wojny napoleońskie na Pomorzu) i czasach hitlerowskich (wojenne losy Szczecina, zbrodnie hitlerowskie i praca przymusowa na ziemi szczecińskiej). Wiele uwagi poświęcił też metodologii pracy archiwalnej oraz popularyzacji wiedzy historycznej o regionie. Zafascynowany był postacią szesnastowiecznej pomorskiej szlachcianki i „czarownicy” Sydonii von Bork, której postaci i jej czasom poświęcił nie tylko badania naukowe, ale też utwór literacki – beletryzowaną biografię. Działał w licznych stowarzyszeniach: Stowarzyszeniu Archiwistów Polskich (w 2000 r. wybrany członkiem honorowym), Szczecińskim Towarzystwie Kultury, Towarzystwie Przyjaciół Szczecina, Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Francuskiej oraz organizacjach zajmujących się upowszechnianiem kultury teatralnej. Należał do współzałożycieli szczecińskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego, w którym również energicznie się udzielał. Współpracował z regionalną prasą zarówno naukową, jak i codzienną, pisząc niezliczoną liczbę recenzji, notatek i artykułów popularyzatorskich. Czynny także po przejściu na emeryturę, wiele czasu i pracy poświęcił tematowi szczecińskich nekropolii, ze szczególnym uwzględnieniem powstałego w początkach XX stulecia cmentarza-ogrodu (dzisiejszego Cmentarza Centralnego). Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, złotą odznaką „Gryfa Pomorskiego”, medalem „Za zasługi dla archiwistyki” oraz Nagrodą im. prof. Henryka Lesińskiego za upowszechnianie wiedzy historycznej.
 

Zmarł 2.07.2003 roku pochowany w rodzinnym grobowcu w Poznaniu. Tabliczka z jego imieniem umieszczona została w pałacu w Trzmielu, gdzie znajduje się krypta pamięci poświęcona nieżyjącym szczecińskim archiwistom.

„Nie tylko […] zebrany i określony formalnie wykaz prac stanowi jednak o dorobku duchowym Doktora Bogdana”. – wspominał prof. Kazimierz Kozłowski – „Był to bowiem człowiek niezwykle i bezinteresownie życzliwy. Bez Jego pomocy wiele prac dotyczących procesów zachodzących na Pomorzu Zachodnim w XIX i XX wieku miałoby inny, sądzę, że dalece niepełny, charakter. B. Frankiewicz bowiem udzielił setek porad, wskazówek, informacji źródłowych, uzupełnień tekstowych zarówno dla młodych, jak i doświadczonych badaczy. Jedni zaznaczyli to w swych tekstach, inni nie. Nigdy zresztą o to nie zabiegał”.